my mind waverings

ഇലകള്‍ കൊഴിഞ്ഞ് നഗ്നയായ പൂമരം,

കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കുന്നതെന്തിനാവാം.

വസന്തമെന്നെന്നേക്കും തന്നില്‍ നിന്ന്,

വിട പറഞ്ഞകന്നെന്നോര്‍ത്തിട്ടോ,

പൂക്കള്‍ ഏകിയ സ്നേഹ സൌരഭ്യം,

കൈ വിട്ടു  പോയെന്ന ആകുലതയോ .

മധുപന്‍ പാടുമൊരു പ്രണയഗീതം ഇനി,

കേള്‍ക്കാന്‍ ആകില്ലെന്ന് നിനച്ചതോ.

ചില്ലകളില്‍ ചേക്കേറി കുറുകാന്‍ കിളികുലം,

ഇനി വിരുന്നെത്തില്ലെന്ന വിഷാദമോ..

മാരുതന്‍ വന്നു തന്നെ ചെറുകൈകളാല്‍,

തഴുകില്ലെന്ന നഷ്ടബോധാത്താലോ.

കരയേണ്ടാ,മിഴിനീര്‍ പൊഴിക്കേണ്ട നീ,

വരുമിനിയുമൊരു വസന്തം ,

നിന്റെ സ്നേഹം അറിയുവാന്‍,

നിന്നെ പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് മൂടുവാന്‍,

നിന്നില്‍ സൌരഭ്യം നിറയ്ക്കുവാന്‍,

നിന്നെ പുളകിതയാക്കുവാന്‍.