my mind waverings

നിഗൂഡമായ മനസ്സിന്റെ യാത്രകള്‍ പലപ്പോഴും അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നു.പിടിവള്ളിയില്ലാതെ വരുമ്പോള്‍ കിട്ടുന്നൊരു കച്ചിത്തുരുമ്പില്‍ പിടിച്ചു കയറാനുള്ള വ്യാമോഹം.......

പിടിവള്ളിയുടെ ബലത്തെ കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കാതെ അതിനെ മാത്രം വിശ്വസിച്ചു കയറാനുള്ള ശ്രമം .........

ആ കച്ചിത്തുരുമ്പ് വെറും മിഥ്യയാണെന്ന് മനസ്സ് ബോധ്യപ്പെടുത്തുമ്പോഴേക്കും നാം അതിനെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവും............

ഒടുവില്‍ പിടിയറ്റ് അഗാധതയിലേയ്ക്ക് പതിക്കുമ്പോള്‍ പോലും മനസ്സില്‍ അതിനോടുള്ള പ്രണയം ഏറുകയേയുള്ളൂ.പറിച്ചെറിയാന്‍ മോഹിച്ചാലും കഴിയാത്തൊരവസ്താന്തരം.........

അഗാധതയില്‍ മുങ്ങാംകുഴി ഇടുമ്പോഴും ബലമറ്റതെങ്കിലും ആ പിടിവള്ളി വീണ്ടും ആഗ്രഹിച്ചു പോകില്ലേ...?

ഇത്തിള്‍കണ്ണി പോലെ മനസ്സില്‍ വേരോടിയ ബന്ധങ്ങള്‍ക്ക് വേര്‍പിരിയാനാകുമോ...?

ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ പ്രണയം നുകര്‍ന്നവര്‍ക്ക് തടസ്സങ്ങളെ വകഞ്ഞു മാറ്റി വരും ജന്മങ്ങളിലും പ്രണയിക്കാതിരിക്കാന്‍ ആകുമോ?

ആത്മാര്‍ത്ഥ പ്രണയത്തിന്റെ മാന്ത്രികതയും വശ്യതയും വേറൊന്നിന് മാത്രമേ നല്‍കാനാകൂ മരണത്തിനു മാത്രം.....................!!