ഇടുങ്ങിയ വഴികളിലൂടെ,
തനിച്ചുള്ള യാത്ര.
പൂക്കളെന്നോര്ത്ത് തഴുകിയത്,
കൂര്ത്ത മുള്ളുകളെ.
പൂക്കള് അകന്നു നിന്നെന്നെ
കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു.
മുള്ളേറ്റ മുറിവില് പൊടിഞ്ഞ നിണം,
ദൈന്യമായ് എന്നെ നോക്കി കരഞ്ഞു.
പശ്ചാത്താപപ്രായശ്ചിത്തമെന്നപോല്,
നടന്നകന്നു മൃത്യു തന് കരങ്ങളിലേയ്ക്ക് .
തനിച്ചുള്ള യാത്ര.
പൂക്കളെന്നോര്ത്ത് തഴുകിയത്,
കൂര്ത്ത മുള്ളുകളെ.
പൂക്കള് അകന്നു നിന്നെന്നെ
കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു.
മുള്ളേറ്റ മുറിവില് പൊടിഞ്ഞ നിണം,
ദൈന്യമായ് എന്നെ നോക്കി കരഞ്ഞു.
പശ്ചാത്താപപ്രായശ്ചിത്തമെന്നപോല്,
നടന്നകന്നു മൃത്യു തന് കരങ്ങളിലേയ്ക്ക് .
മരണം പരിഹാരമാവില്ല!
ReplyDeleteആശംസകള്
.................
ReplyDeleteജീവിച്ചുജീവിതത്തോടു ഞാന് നേടിടും