ഏകാകികളാം പഥികര്‍ നാം.
മുന്നിലും പിന്നിലും ഒപ്പവും,
അനേകം പേര്‍ എന്നാലും,
നാം ഓരോരുത്തരും ഉള്ളിന്‍ ഉള്ളിലേക്ക്;
ചുരുങ്ങുന്ന ഓരോ തുരുത്തുകള്‍.
വഴിയറിയാതെ ദിക്കറിയാതെ,
അജ്ഞാതമാം വീഥിയില്‍,
ഭീകര താഴ്വാരങ്ങളും അഗാധഗര്‍ത്തങ്ങളും,
താണ്ടി നാം തുടരുന്നൂ പ്രയാണം.
ആ യാത്രയില്‍ ഒത്തു ചേരുകയും,
അതുപോല്‍ ചോരുകയും ബന്ധങ്ങള്‍.
ഒരിക്കല്‍ നിലച്ചാല്‍ പിന്നെ,
തുടരാന്‍ കഴിയാത്തൊരീ യാത്ര,
മുള്ളുകളും മലരുകളും താണ്ടി,
തമസ്സാര്‍ന്ന വഴികളിലൂടെ മുന്നോട്ട്;
അനന്തതയിലേക്ക് ഉള്ളോരീ ഗമനം.
0 comments:
Post a Comment