റാബിയയെ കുറിച്ചെഴുതാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടു കുറച്ചു നാൾ ആയി.ദുബായിൽ ആദ്യമായി ന്യൂ ഇന്ത്യൻ മോഡൽ സ്കൂളിൽ നാലാം ക്ലാസ്സിൽ ചേർന്നപ്പോൾ സ്നാക് ടൈമിൽ പോഫാക്കി തന്നവൾ റാബിയ.പിന്നെ സ്കൂൾ ബസ്സിലും ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചായി.അല്ഗിസൈസ് ഷേക്ക്‌ റാഷിദ് ബിൽഡിങ്ങിൽ ബ്ലോക്ക് പതിനഞ്ചിൽ ഞാനും പതിനൊന്നിൽ റാബിയയും.ആദ്യമെത്തുന്ന ബ്ലോക്ക് പതിനഞ്ചിൽ എനിക്കൊപ്പം ബസ്സിറങ്ങി പതിനോന്നിലെയ്ക്ക് നടന്നു പോകുന്ന റാബിയ ഇന്നും സ്വപ്നത്തിൽ വരാറുണ്ട് .ഞങ്ങൾ ഒരേ ക്ലാസ്സിൽ ആയിരുന്നെങ്കിലും എന്നെക്കാൾ മൂന്നോ നാലോ വയസ്സ് റാബിയക്ക് മൂപ്പുണ്ടായിരുന്നു.എന്നെ ഒരു കുഞ്ഞനുജത്തിയെ എന്നാ വണ്ണം കരുതലുണ്ടായിരുന്നു കാരണം ക്ലാസ്സിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ കുട്ടി അന്ന് ഞാനായിരുന്നു.
റാബിയ സുന്ദരിയായിരുന്നു .അധികം വെളുത്തിട്ടൊന്നുമല്ല.അവളുട
അവൾടെ കുടുംബം;ഉപ്പ ഒരു ആർട്ടിസ്റ്റ് ആയിരുന്നു നാട്ടില ഏതോ കേസിൽ അറിയാതെ അകപ്പെട്ടത് കൊണ്ട് തിരികെ ലീവിന് പോലും നാട്ടിലേയ്ക്ക് മടങ്ങാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു അദേഹത്തിന്.കുടുംബത്തിനെയും
നോർമൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ അത്രയും സ്നേഹമുള്ള മറ്റൊരു സ്ത്രീയെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടേ ഇല്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞാലതിൽ അതിശയോക്തി ഇല്ല .റാബിയയ്ക്ക് അവളെക്കാൾ ഒരു വയസ്സിനു മൂത്ത ഒരു ചേട്ടനുണ്ട് .പിന്നെ ഒരു കുഞ്ഞനുജത്തി അവൾക്കെത്രയോ വയസ്സിനിളയത്.
ഉമ്മയുടെ വയ്യായ്ക കാരണം മിക്കപ്പോഴും വീടിന്റെയും അനിയത്തിയുടെയും ചുമതല അവൾക്കായിരുന്നു.അതൊക്കെ ആരോടും പരാതിയോ പരിഭവമോ ഇല്ലാതെ അവൾ ചെയ്തു തീർത്തു അവളുടെ അതെ പ്രായക്കാർ കളിച്ചു നടക്കുന്ന സമയത്ത്.
ഒരിക്കൽ ഉമ്മയ്ക്ക് രോഗം കൂടിയ അവസ്ഥയില അവളുടെ മുടി കറി കത്തിക്ക് മുറിച്ചു കളഞ്ഞു.ആള്ക്കാരുടെ മുന്നിലോ സ്കൂളിലോ വരാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ.ഒടുവില തല മൊട്ട ആക്കേണ്ട അവസ്ഥയായി.പക്ഷെ അതും റാബിയ സ്വതവേയുള്ള തമാശ പോലെ മറ്റുള്ളവർക്ക് മുന്നില് അവതരിപ്പിച്ചു.
മറ്റുള്ളവരെ തമാശ പറഞ്ഞു ചിരിപ്പിക്കുമ്പോഴും റാബിയ ഉള്ളാലെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞിരിക്കാം.
ഇതിനിടയിൽ ഞങ്ങളും റാബിയയുടെ അതെ ബ്ലോക്കിലെയ്ക്ക് താമസം മാറിയിരുന്നു.ഞങ്ങളുടെ കൂട്ട്കെട്ട് കൂടുതൽ ദൃഡമായി.അവള്ടെ ഉമ്മ അസുഖമില്ലതിരിക്കുമ്പോൾ രുചികരമായ പലഹാരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ ഒരു പങ്കു എനിക്കായിരുന്നു.ആ രുചി ഇന്നും നാവിലുണ്ട്.
ഏഴിലോ എട്ടിലോ പഠിക്കുമ്പോൾ റാബിയയുടെ വിവാഹം തീരുമാനിച്ചു.അത്ര ചെറുപ്പത്തിൽ എന്തിനു എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല അവര്ക്ക് അവരുടെതായ കാരണങ്ങൾ കാണുമായിരിക്കും .
ദുബായ് ഷെരട്ടനിൽ വെച്ചായിരുന്നു റിസപ്ഷൻ .ഞങ്ങളും പങ്കെടുത്തു.കുട്ടികാലത്തെ ഒരു കൌതുകം ആയെ അന്ന് ഞങ്ങള്ക്ക് അത് തോന്നിയുള്ളൂ കാരണം ദുബായിൽ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് നാട്ടിലെ വിവാഹ ചടങ്ങുകളിൽ ഒരിക്കലും പങ്കെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.അത് കൊണ്ട് അതൊരു അപൂർവ ചടങ്ങായിരുന്നു എനിക്ക്.അവളുടെ മുറചെറുക്കൻ തന്നെ ആയിരുന്നു അവളുടെ വരൻ.വിവാഹ ശേഷവും റാബിയ പഠനം തുടർന്നു.പക്ഷെ ബാക്കിയുള്ള കുട്ടികളുമായി അധികം സംസാരിക്കരുതെന്ന് റാബിയയെ ടീച്ചർമാർ വിലക്കി .അത് എന്ത് കൊണ്ട് എന്ന് അന്നത്തെ പ്രായത്തിൽ നമുക്ക് മനസില്ലാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.
അധികം വൈകാതെ റാബിയ ഗർഭിണിയായി അതോടൊപ്പം പഠിത്തവും മതിയാക്കി .അൽ ഷാബിലെയ്ക്കു ഭർത്താവിനൊപ്പം അവൾ താമസം മാറി.പിന്നെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അവൾ; വീട്ടില് വരുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.
ഇതിനിടയിൽ എനിക്ക് രണ്ടനുജന്മാർ ജനിച്ചിരുന്നു.കൂടുതല്‍ റൂം സൗകര്യം നോക്കി ഞങ്ങള്‍ മറ്റൊരു ബ്ലോക്കിലെയ്ക്ക് താമസം മാറി .അതോടെ റാബിയയുമായുള്ള കോണ്ടാക്റ്റ് ഏതാണ്ട് മുറിഞ്ഞത് പോലെയായി.അന്നൊന്നും മൊബൈൽ ഫോണ്‍ സൗകര്യം ഒന്നും നിലവില്‍ വന്നിരുന്നില്ല അവൾക്കാകട്ടെ ലാൻഡ്‌ ഫോണും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .
അവൾക്കു കുഞ്ഞുണ്ടായപ്പോൾ ഞാൻ പോയി കണ്ടിരുന്നു.പിന്നെ അവളുടെ ഉപ്പാടെ റൂമിനടുത്ത് താമസിക്കുന്ന എന്റെ ആന്റി പറഞ്ഞറിയുന്ന അവളുടെ വിശേഷങ്ങളിൽ ഒതുങ്ങി.ആന്റിയും മറ്റൊരിടതെയ്ക്ക് താമസം മാറിയതോടെ അതും ഇല്ലാതായി .........
എന്റെറാബിയാ ....നീ ഇന്നെവിടെ
റാബിയ സുന്ദരിയായിരുന്നു .അധികം വെളുത്തിട്ടൊന്നുമല്ല.അവളുട
അവൾടെ കുടുംബം;ഉപ്പ ഒരു ആർട്ടിസ്റ്റ് ആയിരുന്നു നാട്ടില ഏതോ കേസിൽ അറിയാതെ അകപ്പെട്ടത് കൊണ്ട് തിരികെ ലീവിന് പോലും നാട്ടിലേയ്ക്ക് മടങ്ങാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു അദേഹത്തിന്.കുടുംബത്തിനെയും
നോർമൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ അത്രയും സ്നേഹമുള്ള മറ്റൊരു സ്ത്രീയെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടേ ഇല്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞാലതിൽ അതിശയോക്തി ഇല്ല .റാബിയയ്ക്ക് അവളെക്കാൾ ഒരു വയസ്സിനു മൂത്ത ഒരു ചേട്ടനുണ്ട് .പിന്നെ ഒരു കുഞ്ഞനുജത്തി അവൾക്കെത്രയോ വയസ്സിനിളയത്.
ഉമ്മയുടെ വയ്യായ്ക കാരണം മിക്കപ്പോഴും വീടിന്റെയും അനിയത്തിയുടെയും ചുമതല അവൾക്കായിരുന്നു.അതൊക്കെ ആരോടും പരാതിയോ പരിഭവമോ ഇല്ലാതെ അവൾ ചെയ്തു തീർത്തു അവളുടെ അതെ പ്രായക്കാർ കളിച്ചു നടക്കുന്ന സമയത്ത്.
ഒരിക്കൽ ഉമ്മയ്ക്ക് രോഗം കൂടിയ അവസ്ഥയില അവളുടെ മുടി കറി കത്തിക്ക് മുറിച്ചു കളഞ്ഞു.ആള്ക്കാരുടെ മുന്നിലോ സ്കൂളിലോ വരാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ.ഒടുവില തല മൊട്ട ആക്കേണ്ട അവസ്ഥയായി.പക്ഷെ അതും റാബിയ സ്വതവേയുള്ള തമാശ പോലെ മറ്റുള്ളവർക്ക് മുന്നില് അവതരിപ്പിച്ചു.
മറ്റുള്ളവരെ തമാശ പറഞ്ഞു ചിരിപ്പിക്കുമ്പോഴും റാബിയ ഉള്ളാലെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞിരിക്കാം.
ഇതിനിടയിൽ ഞങ്ങളും റാബിയയുടെ അതെ ബ്ലോക്കിലെയ്ക്ക് താമസം മാറിയിരുന്നു.ഞങ്ങളുടെ കൂട്ട്കെട്ട് കൂടുതൽ ദൃഡമായി.അവള്ടെ ഉമ്മ അസുഖമില്ലതിരിക്കുമ്പോൾ രുചികരമായ പലഹാരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ ഒരു പങ്കു എനിക്കായിരുന്നു.ആ രുചി ഇന്നും നാവിലുണ്ട്.
ഏഴിലോ എട്ടിലോ പഠിക്കുമ്പോൾ റാബിയയുടെ വിവാഹം തീരുമാനിച്ചു.അത്ര ചെറുപ്പത്തിൽ എന്തിനു എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല അവര്ക്ക് അവരുടെതായ കാരണങ്ങൾ കാണുമായിരിക്കും .
ദുബായ് ഷെരട്ടനിൽ വെച്ചായിരുന്നു റിസപ്ഷൻ .ഞങ്ങളും പങ്കെടുത്തു.കുട്ടികാലത്തെ ഒരു കൌതുകം ആയെ അന്ന് ഞങ്ങള്ക്ക് അത് തോന്നിയുള്ളൂ കാരണം ദുബായിൽ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് നാട്ടിലെ വിവാഹ ചടങ്ങുകളിൽ ഒരിക്കലും പങ്കെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.അത് കൊണ്ട് അതൊരു അപൂർവ ചടങ്ങായിരുന്നു എനിക്ക്.അവളുടെ മുറചെറുക്കൻ തന്നെ ആയിരുന്നു അവളുടെ വരൻ.വിവാഹ ശേഷവും റാബിയ പഠനം തുടർന്നു.പക്ഷെ ബാക്കിയുള്ള കുട്ടികളുമായി അധികം സംസാരിക്കരുതെന്ന് റാബിയയെ ടീച്ചർമാർ വിലക്കി .അത് എന്ത് കൊണ്ട് എന്ന് അന്നത്തെ പ്രായത്തിൽ നമുക്ക് മനസില്ലാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.
അധികം വൈകാതെ റാബിയ ഗർഭിണിയായി അതോടൊപ്പം പഠിത്തവും മതിയാക്കി .അൽ ഷാബിലെയ്ക്കു ഭർത്താവിനൊപ്പം അവൾ താമസം മാറി.പിന്നെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അവൾ; വീട്ടില് വരുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.
ഇതിനിടയിൽ എനിക്ക് രണ്ടനുജന്മാർ ജനിച്ചിരുന്നു.കൂടുതല്‍ റൂം സൗകര്യം നോക്കി ഞങ്ങള്‍ മറ്റൊരു ബ്ലോക്കിലെയ്ക്ക് താമസം മാറി .അതോടെ റാബിയയുമായുള്ള കോണ്ടാക്റ്റ് ഏതാണ്ട് മുറിഞ്ഞത് പോലെയായി.അന്നൊന്നും മൊബൈൽ ഫോണ്‍ സൗകര്യം ഒന്നും നിലവില്‍ വന്നിരുന്നില്ല അവൾക്കാകട്ടെ ലാൻഡ്‌ ഫോണും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .
അവൾക്കു കുഞ്ഞുണ്ടായപ്പോൾ ഞാൻ പോയി കണ്ടിരുന്നു.പിന്നെ അവളുടെ ഉപ്പാടെ റൂമിനടുത്ത് താമസിക്കുന്ന എന്റെ ആന്റി പറഞ്ഞറിയുന്ന അവളുടെ വിശേഷങ്ങളിൽ ഒതുങ്ങി.ആന്റിയും മറ്റൊരിടതെയ്ക്ക് താമസം മാറിയതോടെ അതും ഇല്ലാതായി .........
എന്റെറാബിയാ ....നീ ഇന്നെവിടെ
