Wednesday, September 26, 2012

Tagged Under:

By: mind waverings On: 9:15 PM
  • Share Post

  • ഇലകള്‍ കൊഴിഞ്ഞ് നഗ്നയായ പൂമരം,
    കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കുന്നതെന്തിനാവാം.
    വസന്തമെന്നെന്നേക്കും തന്നില്‍ നിന്ന്,
    വിട പറഞ്ഞകന്നെന്നോര്‍ത്തിട്ടോ,
    പൂക്കള്‍ ഏകിയ സ്നേഹ സൌരഭ്യം,
    കൈ വിട്ടു  പോയെന്ന ആകുലതയോ .

    മധുപന്‍ പാടുമൊരു പ്രണയഗീതം ഇനി,
    കേള്‍ക്കാന്‍ ആകില്ലെന്ന് നിനച്ചതോ.
    ചില്ലകളില്‍ ചേക്കേറി കുറുകാന്‍ കിളികുലം,
    ഇനി വിരുന്നെത്തില്ലെന്ന വിഷാദമോ..
    മാരുതന്‍ വന്നു തന്നെ ചെറുകൈകളാല്‍,
    തഴുകില്ലെന്ന നഷ്ടബോധാത്താലോ.

    കരയേണ്ടാ,മിഴിനീര്‍ പൊഴിക്കേണ്ട നീ,
    വരുമിനിയുമൊരു വസന്തം ,
    നിന്റെ സ്നേഹം അറിയുവാന്‍,
    നിന്നെ പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് മൂടുവാന്‍,
    നിന്നില്‍ സൌരഭ്യം നിറയ്ക്കുവാന്‍,
    നിന്നെ പുളകിതയാക്കുവാന്‍.

    4 comments:

    1. നന്മനിറഞ്ഞ കാലം വരാതിരിക്കില്ല.
      ആശംസകള്‍

      ReplyDelete
    2. അതെ. കരയണ്ട..
      വരുമിനിയുമൊരു വസന്തം

      ReplyDelete
    3. ഇന്ന് അല്ലെങ്കില്‍ നാളെ എന്തായാലും വരും
      ഇല്ലെങ്കില്‍ വരുത്തും
      :-)





      ReplyDelete
    4. ലളിതമായ വരികള്‍ .

      ReplyDelete